Onder water

Poor Knights Islands

Weer eens na 7 jaar gedoken. Het was mooi om te zien en ik ben weer bijgespijkerd. Maar makkelijk was het niet. De uitrusting is alles. Dat was het dus niet. Het pak werd aangemeten met een timmermansoog. Te nauw dus. Aan het eind van de tweede duik kreeg ik er ademnood door. Mijn loodgordel bleef zelfs na vier keer aansjorren van mijn heupen (voor zover ik die heb) glijden. Uiteindelijk kreeg ik een vestje met lood. De rechter flipper bleef loszitten. Op een gegeven moment heb ik me door de crew laten aankleden om er zeker van te zijn dat het niet aan mij lag.

Overigens zijn we niet erg diep gegaan. 14 meter was het diepst. Je hoefde dan ook niet een PADI-examen te hebben afgelegd. Er was een Australiër mee die slechts twee duiken in een zwembad had gedaan. Waarschijnlijk kortgeleden, want hij deed niet mee aan de opfriscursus.

Het water bij de eilanden is iets warmer dan aan de kust. 21 o C op de dag van de duiken. Dat komt door een stroming vanuit tropische wateren. Diezelfde stroom voert ook tropische vissen aan. Naderhand heb ik met de  gids doorgenomen welke vissen, en twee naaktslakjes, we hebben gezien. Omdat ik a. geen goede camera bij me had en b. ik alle aandacht zo veel mogelijk bij het duiken wilde houden, heb ik de hierbij gevoegde foto’s van Wikipedia gehaald. De wetenschappelijk namen krijg je er gratis bij.

Later heb ik op Manly nog gesnorkeld. Manly is een schiereiland bij Sidney. Je kan er vanuit de stad met de veerboot naar toe. Het is wel te vergelijken met Zandvoort. Alles is gericht op het strandtoerisme. Ook daar heb ik niet gefotografeerd. Ten eerste was er minder te zien, en het water was troebel door de vele zwemmers en snorkellaars. Ik heb er wel een soort baars gezien. Tot vlak aan de kust. En een draakachtig visje met oranje zijvinnen die hij driftig heen-en-weer bewoog.